Sunday, December 23, 2007

Intervista tek Gazeta 'The Albanian' rreth Takimit Poetik te Safolkut 22 Shtator 07



Gazeta 'The Albanian' - Pyetja 1. Dy fjale rreth takimit qe u zhvillua me poetet shqiptare ne Safolk?

Pergjigje: Takimi Poetik i Safolkut ishte nje pervoje e bukur letrare dhe bashkepunimi ndershqiptaresh qe jetojne ne Britani. Ky aktivitet pati si mbeshtetje nje ide origjinale nga tradita e lashte Shqiptare dhe Britanike, ate te figures dhe simbolit te LISIT. Organizuesit u munduan qe kete aktivitet te mos e mbeshtetnin vetem brenda caqeve te ngushta letrareske, duke lejuar keshtu shkembim pikpamjesh ne lidhje me ruajtjen e gjuhes shqipe, duke zhvilluar kulturen gojore dhe duke folur per poezite dhe krijimtarite e poeteve Shqiptar ne Britani por edhe duke sjelle risi ne Anglisht nga krijimtaria e poeteve Britanez dhe Amerikane. Takimi Poetik i Safolkut u organizua nga Klubi i Poeteve Shqiptar ne Britani, ne bashkepunim me Shoqerine ‘Arberia’ dhe Shoqaten ‘Edith Durham’.

Pyetja 2. Kjo ide "debati" poetik a nxori ne ndonje konluzion ?

Pergjigje: Ne fund te debatit te lire, apo gjate tryezes poetike nuk pati ndonje konkluzion te vetem, pasi aritja e nje konkluzioni te vetem nuk qe dhe synimi i takimit. Por une mendoj se u arit nje mirekuptim ne disa pika ;

Ø Ne duhet te krijojme vecmas dhe pauvarur mendimin tone te lire, por edhe te mblidhemi me shpesh me njeri tjetrin per te mos lejuar qe mendimet tona te mbeten vecse ne libra apo te partikuluara.

Ø Ne duhet te inkurajojme dhe nxisim brezin e ri te krijoje ne gjuhen amtare perndryshe gjuha do te ngelet si nje vlere muzeale

Ø Ne duhet te krijojme dhe shkruajme edhe duke pasur ne mendje brezin e ri, me nje gjuhe qe kuptahet nga ata, me subjekte dhe krijime qe i pershtaten atyre apo me tema qe jane afer botes se femijeve. Dashuria per gjuhen amtare duhet te ngulitet qe ne moshe te njome por mjetet dhe temat duhet te jene te pershtatshme per moshen.

Ø Letersia dhe krijimtaria jone ketu duhet te ndihmoje te gjeje pika takimi me kulturen dhe krijimtarine Britanike.

Pyetja 3. Gjithashtu ne nje nga parqet e Safolkit eshte mbjelle nje peme(nje Lis) nen iniciativen tuaj, si e pershkruani kete rast te vecante? Ju lutem disa fjale ne lidhje me kete iniciative?

Pergjigje: Kesaj ideje, idese se gjetjes se pikave te takimit, i sherbeu dhe veprimi simbolik i mbjelljes nga pjesmaresit ne Takimin Poetik, te nje rrenje LISI ne Parkun Christchurch (Kisha e Krishtit) ne Ipswich.

Ne te dyja kulturat tona, ne kulturen Shqipe dhe ate Britaneze, figura apo ‘simboli i Lisit’, eshte mjaft i perhapur, shume i lashte dhe shume i shenjte.

Pyetja 4. Dicka rreth Bashkpunimit dhe kontributi me te cilat e ke organizuar kete eveniment?

Pergjigje: Per kete aktivitet eshte dashur bashkepunimi midis anetareve te Klubi te Poeteve Shqiptare ne Britani, partneriteti me Shoqerine ‘Arberia’ dhe Shoqaten ‘Edith Durham’. Projekti eshte mbeshtetur me £500 nga ‘Fondi per Kampionet e Komunitetit’ permes Organizates COVER. Falenderoj posacerisht Zt Sokol Syla nga Klubi i Poeteve, Zt Petrit Kucana nga ‘Edit Durham’ Zt Neri Peshkopia dhe Zt Taulant Omi nga Alba-Media per ndihmen praktike gjate projektit.

Pyetja 6. Disa opinjone mbi keto organizime te kesaj natyre dhe me gjere?

Pergjigje: Aktiviteti krijoi nje nderveprim pozitiv midis krijuesve te bashkesis shqiptare ne Britani duke hedhur themelet per nje bashkepunim te regullt dhe cilesor edhe ne te arthmen. Ky aktivitet ariti te percjelle nje mesazh te bukur qe ka lidhje me ‘hedhjen e rrenjeve’ te shendosha ne shoqerine Britanike.

Ne duhet, ashtu sikurse dhe Lisi i mbjellur ne Christchurch Park, te shikojme nga e ardhmja dhe te investojme ‘me rrenje’ per te arthmen e komunitetit shqiptar ne Britani.

Ne duhet te punojme dhe te pervetsojme disipline dhe kulture te qendrueshme si jetegjatesia e Lisit, ne menyre qe te integrohemi pernjimendi ne Shoqerine Britanike, ne kete Truall qe eshte tani edhe i yni, ose se paku, qe do te jete shtepi per brezat e femijeve tane ketu.

Ky ishte dhe kryemesazhi qe percollem edhe ne me ane te ketij aktiviteti.

© 2007 Sh. Alimeta-Kjo interviste i’u dha Gazetes ‘The Albanian’ me 24 Shtator. Botuar tek Nr Tetor ’07.

Thursday, August 30, 2007

Intervista tek Gazeta 'The Albanian' ne rubriken "Familja shqiptare në rrezik!"


Me poshte eshte e plote Intervista tek Gazeta 'The Albanian' ne rubriken "Familja shqiptare në rrezik!"


The Albanian- P1- A besoni se është shqetësues një fenomen i tillë për komunitetin shqiptar në Angli?

S.Alimeta: Mendoj se ne duhet te bejme nje qasje me te pjekur, me te studjuar dhe me objektive ndaj ketij aspekti te jetes se bashkesise shqipfolese ne Britanine e Madhe. Nuk eshte koha as per alarmim ‘ala-cronica criminale’ , as per sensacion te ngushte gazetaresk, as per indiference nga bashkesia e politikeberesit, dhe as nga kjo e zakonshmja mungese e vemendjes e jona karshi te fatekeqeve.

Them se, ma perpara duhet te njihet problemi perpara se t’a shkulim ate.

Ne pergjithesi, jo vetem ‘familja shqiptare’ por te gjitha familjet e etnive perkatese kur shkojne ne mergim, jashte shtratit shoqeror ku individet prej nga krijohet familja, jane rritur, perkujdesur dhe formuar, kalojne sprova dhe veshtiresi shperberese dhe thyese.

Te jem i prere; kush nuk ka shkuar jashte kufijve te memedheut pa deshire dhe kush nuk e ka provuar azilin dhe emigrimin nuk mundet te imagjinoje ne cfare shkalle dhe c’permasa rreziku kalon cdo individ apo cdo komponent i asaj qe ne po shqyrtojme ketu ; FAMILJA.

Nese sprovat dhe veshtiresit jane mjaft te medha per individin, po per familjen qe eshte nje komponente me e ndervarur dhe me e nderlikuar se individi, si do te duken gjasat?

Me pak eksperience ne te dyja nivelet do te thosha se;

Familja nuk eshte nje objekt arkeologjik apo vazo me vlera muzeale qe NE nuk mund ose s’duhet t’a leshojme ne toke pasi mundet te thyhet; apo sikur NE mundet t’a ruajme dhe trashgojme nese e mbeshtjellim me petkun e letres me bubelza ajri dhe t’a kutinojme mire per t’a trasheguar. JO!

Familja nuk ekziston si nje entitet i ndare dhe i mireqen jashte faktoreve shoqeror, jashte ndikimeve kulturore, vecmas rrjedhave sociale dhe shoqerore.

Kur shikoj dhe takoj ndonje familje normale dhe te qendrueshme emigrantesh shpesh habitem dhe pyes veten se; O Zot! Ku e gjejne gjithe ate force dhe energji tek mbijetojne gjithato pengesa, frenime dhe veshtiresi?!

Le te hedhim nje veshtrim paksa me te kujdeseshem dhe perpiqemi te shpjegojme.

Po te marim nje familje shqiptare, qe eshte formuar ne trojet dhe shoqerine shqiptare dhe qe ja ka mundur te ngulitet ketu ne Britani do te shikojme se;

Ekonomikisht ata i kane pasur te gjitha shancet dhe gjasat e mundshme te thyheshin dhe shperbeheshin. Te ardhur nga nje trashegimi ekonomike qe mundet te ket qene nga me te varferat ne Kontinentin Europian kjo familje nuk mundet te mos e ndjeje, me te pare, papasjen dhe ndryshimin material me familjen mesatare ketu ne Britani. Dhe ne e dime se nje nga faktoret qe ndikojne ne emocionin e pergjithshem ne brendine e familjes eshte varferia dhe fatkeqesia ekonomike. Sidomos kur ambjenti ku kjo qelize shoqerore ngulitet dhe vendoset, ka nje shkalle kaq te larte te mireqenies materiale. Sidomos kur kuti i te maturit te gjerave, ne nje shoqeri ku ne jetojme tani, eshte kaq I pandashem nga kuti dhe dimensioni materialist.

Rrethi shoqeror ndryshon koke e kembe nga rrethi dhe niveli shoqeror nga ku kane pas ardhur. Atje ne Shqiperi. ne Kosove apo Mal te Zi, kjo familje do te kete pasur, me gjithe varferine e pergjithshme nje rreth disi te respektuar dhe me qytetar, disi me te respektueshem. Me te ardhur ketu, ne shumicen e rasteve, ky rreth nuk eshte dhe aq i respektueshem dhe aq civil. Ndoshta jo per faj te tyre (te familjes) ketu ata nuk shihen me si te barabarte nga pikpamja sociale dhe rrethi shoqeror, por disi me ndryshe , disi me te shperfillur. Kjo pa diskutim qe i dhemb kujtdo dhe sikurisht, me se pari dhemb mbi familjen (mbi cdo familje emigrantesh dhe jo vetem mbi familjen shqiptare…).

Lidhjet nderfamiljare jane ne rastin me te mire vec telefonike apo virtuale dhe ne rastin me te keq mosekzistente. Familja e emigrantit e humbet ate siguri dhe shendet lidhjesh dhe ndervarjesh farefisnore dhe nder-familjare. Kjo shkakton pasiguri, vetmi, mungese te nje supi ku te qahesh (do te thuheshe bukur ne anglisht) kur ka edhe momente te dhimbshme. Pasi, sic e dime qe momente te tilla padyshim edhe ka, si ne te gjitha familjet shqiptare, irlandeze, angleze gjermane, kineze e keshtu me radhe.

Mungesa e themelit ligjor per nje kohezgjatje mjafte te madhe, per nje familje emigrantesh, eshte nje problem qe shpesh harohet apo injorohet. Duke kerkuar azil apo duke ndertuar nje strehez ne dhe te huaj, ne nje kohe kur statusi ligjor qytetar (statusi Qytetar, statusi i Refugjatit apo statusi i Azilantit) ose nuk i eshte njohur kesaj familjeje ose merr vite dhe kohet te gjate qe te fitohet, pa kuptuar, familja kalon neper peripeci dhe mundesa te pathena dhe krejt demoralizuese qe ndikon ‘ne humorin’ e pergjithshem dhe gerryen shendetin e familjes. Shume familje emigrantesh mundet t’ju tregojne sa stresante ka qene periudha kur akoma ‘nuk i kishin mare letrat’. Pa disa te drejta themeltare, qe te bejne te ndjehesh njeri dhe qytetar, (sic eshte e drejta e punes se ligjshme, e drejta e votes, e drejta e udhetimit dhe levizjes, etj. etj) familja dhe njeriu sido qe te jene materialisht, perseri do te ndjehet si e burgosur, si e pa fate.

Mungesa e Besimit dhe mospraktikimi i besimit eshte nje tjeter element qendror dhe themeltar qe shpesh nuk vleresohet aq sa duhet, ne menyre aq artificiale dhe mekanike, nga studiuesit e sociologet, por edhe qe nga vet familjaret e gjer tek politikberesit.

Shqiptaret, shpesh mburen kur deklarojne se jane ateist apo nuk i perkasin asnje besimi dhe shumicen e rasteve ndjehen krenare me ‘sekularizmin’ e Tyre.

Nderkohe, ky sekularizem qe u imponua nga komunizmi dhe Enver Hoxha, eshte krejt tjeter nga toleranca fetare dhe liberalizmi shekulor i Shqiptareve. Aftesi per te mos rene viktime e dogmave dhe e besytnive tue humbur arsyen dhe te njerezishmen eshte dicka per t’u pershendetur tek Shqiptaret.

Sikur te kishin qene ndryshe, sikurse disa popuj gjetke, fare afer edhe ne Ballkan, shqiptaret do te ishin shkombetarizuar dhe nuk do te ekzistonin me. Kjo veti, ose me mire te themi, superveti, i ka rrenjet dhe fillesat shume thelle ne traditen dhe konditat shoqerore te Shqiptareve qe nga Teuta,

Genti, Bardhyli i Ilireve, Piroja, Agroni, Olimpia (Nena e Aleksandrit te Math), Konstandini i Madh e gjer te Gjergj Kastrioti, Leka i Madh e gjer te Mbreti Zogu I.

Kush e ka studiuar karakterin e shqiptareve, nuk mundet te mos ket permendur, besnikerine ndaj FAMILJES dhe liberalizmin e fetar te shqiptareve. Ne ditet e sotme kur verberia dhe fanaticizmi fetar sikur po siperfaqsohet perseri dhe po behet shkak per perplasje dhe shkatrime me te pertejme shtetesh dhe deri qytetrimesh, kjo veti, te qenit jo-fanatik te shqiptareve eshte njera nga cilesit me te vyera qe ata mundet te krenohen.

Por, gati ne te njejten kohe, ne nuk duhet te mos kuptojme rendesine themeltare qe ka praktikimi i besimit dhe ushtrimi e fese. Eshte e vertet qe na te katra besimet e njohura “zyrtarisht” ne Shqiperi FAMILJA shikohet si qeliza e shoqerise. Por teksa, mundohen te mos bihen ne kurthet e intolerances dhe verberise fetare, shqiptaret kalojne ne ekstremin tjeter, qe eshte mos-praktikimi I besimit dhe I fese, une mendoj, se I hiqet nje parakusht ekzistencial i cdo familje dhe individi, qe eshte BESIMI.

Do te ishte mire qe shqiptaret te kishin krijuar besimin e tyre shpirteror dhe te mos ndjeheshin te kercenuar si ne rastin e fese Islame me terrorizmin dhe kulturen e saj perjashtuese dhe teper jo-shqiptare, ashtu edhe ne rastin e Ortodoksizmit Kristian me lidhjet e dyshimta qe ka me armiqte historik te Shqiptareve (Greko-Ruso-Serb)

Per fatin e tyre te keq, shqiptaret kane asimiluar (ose jane asimiluar ) nen peshen dhe ndikimin e forte te historise, edhe besime te tilla qe nuk jane reformuar qe nga mesjeta Europiane.

Edhe Islami edhe Ortodoksizmi si doktrina fetare, ende jane ne po ate gjendje arkaike qe ndodheshin ne periudhen e lindjes se tyre. Ne te dyja keto doktrina mungon ai qe quhet ‘REFORMIM’ dhe ‘RILINDJE’ filozofike dhe etike. Kjo ka bere qe keto doktrina te mbeten mjaft te ashpera, arkaike dhe jo te drejtuara nga njeriu dhe familja sesa nga fuqia dhe institucioni, ne kuptimin e fuqise. Ato, her shfaqen te lidhura me politika nacionaliste dhe aneksuese si ne rastin e Ortodoksizmit Politik Grek dhe Serb, here me ideologjira luftenxitese dhe revanshiste sic eshte Jihadi islamik dhe urrejtja qe buron nga shkolla islamike e sektit wahabiste.

Ne te dyja keto doktrina femra (gjysma e shoqerise) eshte me pak e respektuar dhe i jepet me se pakti perparesi zhvillimit te femres si pjese e binomit familjar. Ndaj ketyre cilesive, besytnore dhe fetare shqipatert, ndoshta pa i kuptuar thellesisht, ne menyre instiktive, jane larguar dhe po largohen cdo tite e me shume. Por ne kete proces te rruajtjes kombetare, ato duhet te gjejne nje menyre qe te praktikojne besimin dhe fene, ne menyre qe te ruajne famljen, qe eshte qeliza e jetes etnore. Duket se nje pjese e mire e shqiptareve e kane bere tashme perzgjedhjen, duke u kthyer te feja e tyre e hershme; katolicizmi.

Por nje pjese e madhe, teksa kane alergji dhe distancohen nga besimet dhe praktikat e mesiperme largohen perfundimisht nga praktikimi i besimit dhe feja. Epra, sikur problemi te vet-komplikohej pak me shume per shqiptaret; Pa besim nuk mundet te kete as mbijetese dhe as perparim. Pa besim nuk mundet te ket shoqeri te shendosh. Pa besim dhe falje te regullt, nuk mundet te ket as familje dhe as harmoni mes njerezve.

Une besoj se kjo ceshtje kerkon trajtese me te thelle sesa caqet e ketij shkrimi, por me duhet te pohoj se shpesh shqiptaret kujtojne se do t’ja dalin mbane nese ata pasurohen, nese ata mbushin ate boshllek dekatash varferie materiale. Kjo eshte mjafte e gabuar dhe verberake.

Sa e vertet eshte kjo u pa dhe po shihet ende, posa ne shqipri u lejua liria e prones private dhe posa shqiptaret e pane sesa te varferuar ishin nga sistemi i Enver Hoxhes. Ju kujtohet sesi e humben fare vetveten dhe miresine kur kujtuan sesa pasurimi dhe mireqenja materiale do te sillte fundin e halleve te Tyre? Ju kujtohet sesi verberisht menduan se duke nderuar sistemin do te nderonin dhe nivelin e mirqenies? Ju kujtohet se si femijerisht mendonin se mundet te pasuroheshin brenda disa muajsh/vitesh?! Ju kujtohet se sa thjeshte dhe naive ishin tek e perceptonin zhvillimin, vetem me mireqenien materiale?! Apo akoma me keq; kur kujtonin se kjo mirqenie na vika pa pune dhe mundim?!

Epra tash, besoj dhe shpresoj se, jemi pak me te pjekur si komb.

Se per ndryshe; Atehere, NE s’kemi mesuar as nga gabimet dhe mbrapshtite TONA(!?)

Po le te kthehemi tek problemi.

Nuk mundet te mendohet se zhgjidhja e gjerave, per individin dhe familjen Shqiptare, na vika vecse nepermjet te mirave materiale. JO! Duhet edhe miresi, dhe besim, dhe moral te shendosh. Shkurt duhen ato gjera qe njihen mjafte mire ne qytetrimin perendimor - Sistemi i Vlerave Shoqerore Qytetare. Pa vlera morale dhe shoqerore, pa regulla dhe harmoni familjare nuk mundet te kete perparim kombetar dhe as nje shoqeri te sukseshme. Edhe ketu feja dhe morali Kristjan Perendimore, besoj, se ka shume per te bere, ne mesin e Bashkesise Shqiptare ne Britani dhe ne gjith Diasporen Shqipfolese ne Bote. Ishin dhe mbeten keto vlera qe sollen kete vitalitet dhe shendet shoqeror e material ne shoqerite perendimore dhe jo anasjelltas. Ky eshte nje mesim qe shoqeria Shqiptare (duke perfshire dhe Familjen) ende s’po e kap dhe s’po e ben te sajen.

Si eshte shtepia ashtu eshte shteti kjo thenie e filozofit Amerikan Branson Alcott, eshte shume e vertet ne rastin e shqiptareve. Aktualisht ne shqiperi shteti eshte me i kapur nga llumi i korrupsionit sesa solid ne pasterti morale, me shenja agresive dhe maçioiste sesa urtesie dhe paqsore, me tendenca konfliktuale sesa dialogu. Kush e ka kycur Televizorin tek seancat e Kuventit (ca syresh i thonkan Parlament, si ne oksident, vetem qe te duken sikur jane te tille(!)) te sotem te Shqiperise, e ka kuptuar ne cfare feje, ngrysen dhe gdhihen shqiptaret dhe pushtetaret e Tyre. Vetem po te shohes ca seanca, e kupton sesa kohe dhe shance po humbim si komb, e shikon se c’far terrori psikologjik dhe masokizmi socio-politik qe ushtrohet ndaj shqiptareve nga mengjezi gjer me darke. Ne cdo fushate elektorale, gara partiake qe duhet te jete gare e projekteve dhe e ideve, eshte kthyer ne lufte marroke qe po e shpie vendin ne qorrollepsje ciklike. Edhe fushatat elektorale, e keni pare sic quhen dhe konceptohen nga partite e sotme, si “BETEJA” apo “lufte partiake” ?! E keni degjuar gjuhen dhe leksikun e ketyre fushatave sa makaber dhe i dhunshem qe eshte?! Pa lere pastaj, krye-absurdin, qe sapo mbarone nje fushate – beteje fillon nje fushate-beteje tjeter, me e nxehte ,me bolshevike dhe destruktive se e para!

E ku do ta gjej pastaj qetesine dhe frymezimin familja dhe shtepia e shqiptareve?!

Si nuk e keni pare ndonje politikan ta trajtoj gjate fushates, qofte edhe perciptas, problemin e dhunes ne familje; problemin e dhunes ne stadiume, problemin e aksidenteve te perditshme automobilistike neper rruget e pandreqshme te Shqiptareve?! Si nuk e keni kuptuar sa deshtake dhe e ndryshkur eshte gjithe ajo ngrehine politike qe nuk e njeh njemendesine, dialogun dhe urtesine edhe kur ke bindje te ndryshme politike nga pala tjeter?! C’far prisni ndaj qytetareve? Te jene engjej ne rruge, ne shtepi, ne stadium, ne trena, ne sheshe, ne male dhe kodra kur ligjberesit e tyre, gdhihen dhe ngrysen duke u share, kacafytur dhe bertitur nje fjalor nga me anti-qytetruesit?! Jo zotrinj! Dhet te shikojme pak me thell.

Mendoni per pak!

Fushata - Beteja - Koncerte-Mis Shqiperia - Rruge me balte - Mis Globi - Eresire Mesjetare dhe pluhur verbues - Mis Bota-rruge mesjetare-Mis Planeti - sopata dhe sharrim kriminal i Pyjeve dhe pasurive natyrore - Dhe perseri Beteja – Fushata Elektorale - zhberje dhe dhune ne familje – dhe perseri e sterperseritur- Beteja - pa buke te fushatave partiako-zgjedhore.

Me ca perjashtime, Kjo eshte esenca e jetes sociale te shqiptareve brenda kufijve te sotem.

Nuk po perpiqem te jem as cinik dhe as i pa shprese. Perkundrazi me duket se jam shume ralist.

Une vete kam organizuar ne fillim te viteve 90-te, kur isha i ri dhe duheshin thyer ca tabu, nje spektakel mode dhe nja dy spektakle Bukuroshesh - por kursesi s’mendoj se perparimi dhe zgjidhja e problemeve te familjeve shqiptare, apo te shoqerise ne teresi behet vetem me ndonje Fushate Partiake, me spektakele Missesh, kacafytese pa fund te politikes pa moral, me vendosjen ne kariken e Kreut te Kuvendit te nje femre, me shtimin e partive shterpe ne emer te pluralizmit, apo me nderimin e xhaketes ideologjike.

Jo! Ceshtja eshte me e komplikuar se kaq, Zoterinj, dhe kerkohet dicka me paresore dhe me jetike sesa kaq.

Gjithe ajo menxyre qe vjen nepermjet ekraneve dhe shtypit elektronik ne familjet tona ne emigracion, pa dyshim qe ka rolin e vet ne perkeqesimin problemin qe po trajtojme, por qe, fatkeqesisht, nuk eshte i vetmi.

Çvidhosja Kulturore dhe çoroditja

Eshte mese e qarte se shpesh sapo vendosen ne Token e Premtuar (keshtu e perceptojne meduket, shqiptaret Perendimin, para se te vendosen dhe te jetojne paksa me gjate atje) shqiptaret kujtojne se çdo gje do te “rregullohet sa hap e mbyll syte” se “gjithe shtepia mundet te haje e te pije sa te doje kur punon lala Gjoni” se “deti mundet te behet kos dhe… kazinoja na theret” etj. etj. Aq me teper kur disa e kuptojne qyteterimin / civilizimin me lirshmerine e veshjesh, te modes se rruges me amoralitetin fizik dhe social. Ketu meshume se gjithcka verehet edhe nje çorientim dhe shok-kulturor. Disa humbasin busullen dhe bien ne degradim dhe shperberje. Roli i gruas dhe femres ne familje dhe shoqeri ketu ka nje dimension ndryshe. Disa nuk kuptohen, disa jane te pavemendshem, por ne disa raste ballafaqimi eshte aq i dhembshem sepse mungon kultura dhe tradita e dialogut saqe kalohet ne tragjedira dhe drama familjare edhe atehere kur keto vestiresi ne familje mundet te kapercehen me pak vetmohim.

Tani jeta ne familje nuk eshte shesh me lule dhe peizash TeleTobies. Aq me pak eshte familja dhe perparimi i shoqerise si ne “DigiAlb”: vaj ulliri dhe Lori Kafe. Megjithese ca kohe me pare, nje nga politikanet e quajti ‘Digialbin’ si kryevleren e shoqerise shqiptare gjeri me tash (?!). Po te zhvillohej shqiperia dhe shoqeria shqiptare kaq siperfaqesisht dhe kaq lehte NE do te ishim ku e ku.

Jeta ne familje, ka dhe ulje-ngritje, ka dhe malore, ka dhe gropa por mirekuptimi, besimi, toleranca dhe respekti per njeri-tjeterin mundet te shpetoje jeten familjare nga krizat e momentit.

Jeta familjare nuk eshte as ajo jete qe disa mergimtare qyqare kane krijuar idene, pasi me se shumti kane takuar ca persona Angles apo ca Londineska ne Hostelet e YMCA-it apo Pub-eve dhe Bar-eve ne SOHO te Londres. As nuk eshte jeta dhe familja Britanike ajo e ‘yjeve’ te tipit Jordan apo Miss Paris Hilton-it skandalet e te ciles u pasqyruan dhe tjehrren me shume sesa dilemat e ceshtjet tona kombetare (Nga Kosova e gjer te Energjia Elektrike) ne TopChannel, TVKlan, Vizion+, apo News24 (!?)

Po te shtojme ketu, mungesen e lidhjeve nderfamiljare qe e lehtesojne disi barren e mergimit (permendur me siper), po te kihet parasysh presionin nga jashte te nje pjese vokale te shoqerise nga ku mbizotron mendimi se familja eshte nje luks i pa-perballueshem dhe nje zinxhire ne qafen e gruas apo te burit, po te mendohet peripecite ligjore te ngulitjes te nje refugjati ne mergim, po te mendohet se sa letesisht e marin ardhacaket ate punen e besimit dhe praktikes se besimit, po te kujtojme varferine materiale e shpirterore nga vinim, po t’i shtohet pastaj shijet e paqendrueshme per jeten dhe shoqerine, qe ne kemi, vetem atehere do te kuptojme sesa heronj jane ata / ato familje qe risin djem dhe bija te shendetshem moralisht, menderisht dhe fizikisht.

Po per keto familje,qe une mendoj se jane shumica, nuk mendohet njeri te shkruaj dhe t’i kujtoje. Vetem kur rasti e sjell qe nje fatkeq na krijoka nje rast per nje kronike te zeze vetem atehere kujtohemi per familjen. Dhe nzijne faqet e gazetave. Dhe bucasin kronistet. Ku ishin keta te shkruanin dhe komentonin gjate apo te vinin ne dukje gjithe ato faktore te permendur mesiper dhe shume te tjere qe s’u permenden ketu?!

Sigurisht qe familja shqiptare do jete ne krize, pas gjithe atij presioni, pas gjithe atij tymi vlerash, pas gjith kesaj kulture “shalesh” qe ne po mundohemi te kultivojme duke kujtuar se po civilizohemi.



The Albanian - P2 - Çfarë mendoni se mund të bëhet më shumë për të parandaluar këtë problem?

S.Alimeta: Lista eshte sygjerimeve per ndryshim te gjendjes eshte e gjate dhe shumplanese, por ka te beje me te gjitha kendet dhe problemet e permendura me siper.

Mendoj se te behesh baba gjithmone ka qene e lehte. Jo vetem tani. Jo vetem ketu ne Britani,. Por te jesh nje i tille, eshte dhe ka qene, perhere, e veshtire.

Vecse, pernjimendi e them, megjithe zemer, se vertet ja vlen, megjithe veshtiresite dhe kokecarjet.

Familjen time nuk do ta ndroja me asgje ne Bote. Dhe mendoj se eshte me e lehte te japesh keshilla sesa vertet te ndihmosh qe situata te ndryshoje per me mire.

Shoqeria dhe Media.

Do tja filloja, me ngritjen dhe mbajtjen gjalle te idese dhe modelit te vertet ne gjithe shoqerine dhe bashkesine tone edhe atehere kur nuk kemi ndonje ‘bad news’ per te cirkuluar mes nesh ne shtyp apo TV. Familja nuk eshte si ajo vitrina e qelqte qe mundet te shpenzosh nje fundjave per t’a vene ne rregull dhe te shkelqeje. JO! Familja eshte si nje peme e shenjte qe kerkon vite dhe dekada (breza) per t’u rritur dhe forcuar. Po te perdorja nje thenie te urte ketu ne Britani to te thosha; Kush nuk duron vapen e kuzhines-me mire as mos te futet ne Kuzhine! Kete e kam per beqaret por edhe per ata gazetare pa eksperience familjare, qe ne mbushin gazetat me ‘krimin ne familje’ pa patur as edhe nje cikel Henor brenda familjes se tyre.

Ne duhet te mbeshtesim dhe inkurajojme institucionin e familjes dhe nuk duhet te flasim per familjen vetem kur ndonje psikopat kryen akte makabre e tronditese ne mes te familjes.

Sa here kemi trajtuar ne ne Gazetat dhe Televizionet tona problemin e emancipimit te familjes; ceshtjen e emancipimit te gruas ne familjen shqiptare; perfshirjen e femres ne politikeberjen e shoqerise; ceshtjen e lirise dhe detyrimeve bashkeshortore; ceshtjet e barazise ne familje; ceshtjet e te drejtave te femijve ne familje; ceshtjet e pages se pabarabarte per pune te njejte midis gjinise ne shoqerine e ketueshme etj. etj? Une mendoje se kjo ka ndodhur tmeresisht shume pak. Posa here dhe me sa dore dhe breke te zgjidhra kemi kaluar para ekranit lajme dhe “krye-lajme” nga te pathenat e yjeve, nga skandalet e Hollivudit, nga llumi dhe plerat e Perendimit qe ne na serviren si mode , si “trendi”, si normale apo akoma me keq; si elitare?! Hidhuni nje sy gazetave dhe do te bindeni.

Politika dhe Shteti

Ketu nuk dua te zgjatem se do te mbetem me ore te tera duke u perpjekur t’i nxjer fundin…por mendoj se NE duhet te nxisim dhe kerkojme nje politike me qytetare dhe me te moralshme nga vete politika dhe shteti. Me pak buje dhe me shume shoqeri normale. Me pak kacafytje kryenecesh kokeboshe dhe shume me shume prodhimtari dhe perparim kombetar. Krijimin e kushteve qe individed dhe familjet e shqiptareve brenda dhe jashte vendit te ndihet krenare per TA. Jo sepse ata jane me te mencurit nga gjithe politikanet dhe pushtetaret e Botes , po sepse ata, vertet mendojne per kombin dhe perpiqen per te miren e pergjithshme kombetare. Ka gje me normale se kaq qe te presesh nga Shteti yt? Duhet qe politika(anet) te mos reflektojne dhune dhe barbarizem ne ekranet televizive por te jen shembull te mirekuptimit dhe “rahjes” me ide dhe mendime dhe jo me te bertitura , fyerje, denigrim, dhe baltosje te pales tjeter politike. Kush nuk e kupton efektin shperberes te kesaj politike xanxare s’ka per kuptuar gje nga keto 16-te vite ne pluralizmin Tone.

Pa lere pastaj ç’far te permend per politikat e tjera te barazise gjinore, gjykatat e rasteve te abuzimit gjinor, standartet administrative te barazise dhe politikat miqsore ndaj familjes. Ketu nuk ka me vend per pritje apo kompromis. Shendeti dhe forcimi i familjesh eshte shendeti dhe forcimi i gjithe shoqerise dhe kombit. Nuk eshte e lehte. Por kush tha se qenkesh shesh me lule?

Ngritja dhe mbajtja gjalle e besimit dhe moralit eshte parakusht i te gjitha kushteve. Ka ardhur koha qe per keto ne shqiptaret e diaspores duhet te mendojme dhe te veprojme me seriozisht. Te parat investime qe shqiptaret kryen ne lirine perendimore keto dy dekadat e fundit, pervec shpenzimeve te tyre per moden dhe dukjen, ishte investimet tregtare dhe politiko-partizmat te çastit.

Ende ne Britani nuk eshte ngritur asnje Kishe asnje faltore. Edhe pse ne kushte me te veshtira rilindasit e Amerikes ja munden te krijonin Kishat dhe Objektet e Besimit ne dheun e huaj. Kur nuk ishte shteti, ne historine e fqinjeve tane, qe Kisha ajo qe e mbajti kombin dhe identitetin e tyre. Ndonese me te vone dhe me te ceket se shqiptaret nga pikpamja e autoktonise dhe fortesise se etnosit, perseri fqinjet tane, Serbe apo Greke, nepermjet Kishes dhe Besimit te tyre munden te mbajne kombin dhe faren e identitetit brenda ne teritorin e tyre dhe jashte tije, afer kufirit dhe jashte kontinentit ne Australi, Amerike e gjetke. E di qe shume veta do te me keqkuptojne ne kete pike sikur une te jem per ngritjen e kulteve dhe “percarjen e kombit ne kisha dhe xhamija” Por une s’po ofroj kete.

Fjala eshte per dicka memadhore dhe me serioze se kjo. Fjala eshte per shpetimin e shpirtit te shqiptarit. Une e di sa e rendesishme ka qene dhe mbetet filozofia komb-formuese ‘Feja e Shqiptarit eshte Shqiptaria”. Por une besoj se Shqiptari dhe Shqiperia nuk do te shpetoje vecse me dollaret Amerikane apo Eurot e BERZh-it, por me se shumti do te shpetoje me ndihmen, hirin dhe faljen e Zotit. A kemi mundesi NE te krijojme nje fe apo doktrine fetare (besimi) qe nuk ka lidhje me asnje fe kompromentuese pereth nesh, sidomos nga lindja (Islami apo ortodoksizmi)? Ndoshta Po.

Por nese s’mundemi atehere duhet te zgjedhim ate me te miren per NE; ate me miqsoren dhe me dashamiresen, qe eshte feja dhe besimi i lashte i shqiptereve dhe i kontinentit meme. Prandaj nuk duhet te rrime duar kryq dhe te ngrefosemi per pallatet shumekateshe, per benxat, per makinat 4 X4, per Lokalet e ‘papame’ apo per rrobat e shtrenjta, por duhet te punojme si bleta dhe si rilindasit tane qemoti.

The Albanian – P3 - A keni ndonjë mesazh që mendoni se do të ndikonte në frenimin e këtij fenomeni?

S.Alimeta: Megjithese e dua dhe e vlersoj ‘te hollat’ (qofshin Leka, sterlina , dollare apo euro) per aq sa duhen vleresuar, perseri me duket sikur bashkekombasit e mi e kane kapur peshkun nga bishti. Nuk jane te hollat qe do te me benin mua te lumtur, por eshte jeta dhe puna qe do me nxjerin mua dhe bashkombasit e mi ne drite. Ne kete kuptim do te permendja edhe thenien Biblike tek i Timoteo “Dashuria e verbere e parase eshte origjina e gjithe te keqijave”. Disa te mjere, si ai qe degjuam permes gazetave te fundit, qe mundohen te pasurohen brenda nates, permes lojrave te fatit, pa pune dhe djerse, duhet ta kuptojne se per ta do te kete vecse fund tragjik dhe fatkeq. Ky lloj fundi eshte me se i sigurt per te gjithe ata qe e bazojne te arthmen ne shtylla fallse dhe themele prej rere. Por po te permendja nje thenie tjeter Konfuciane qe thote ‘Martesa dhe familja shtrihet ne fund te gjitha qeverive’ do te kuptonim se sa e rendesishme eshte ajo qe NE shqiptaret, prej mijra vjetesh e kemi patur si institucionin tone te vetem shoqeror, qe na ka ruajtur si komb dhe si etni, ajo qe ne e quajme familje dhe vatra familjare. Por ashtu sic thoshte filozofi tjeter Amerikan Benjamin Franklin (1706-90) “Ku ka martese pa dashuri, do te kete dashuri pa martese” Tragjikja dhe tronditese eshte kur te ne futet krimi dhe aktet e dhunes brenda.

Por me apo pa martese, me apo pa dashuri, krimi ka vec nje emer. Ai eshte krim dhe duhet trajtuar si i tille. Dhe ne duhet ta çrrenjosim. Por rruga eshte e gjate dhe do te kerkohen te gjitha mjetet dhe burimet njerezore perfshire dhe burgun dhe lutjen, dhe faljen dhe diturine, dhe meshiren dhe ekonomine, dhe politiken dhe pushtetin, edhe shokun dhe vellain, edhe motren dhe prindin, megjithe mediat per te verteten, fjalen e mire e bindese.

Nga Shpetim Alimeta

© Korrik 2007 - Te gjitha te drejtat i takojne autorit.

Sunday, May 13, 2007

The language of symbol in and around Kosova

By Shpetim Alimeta

Following the meeting of European ministerial troika in Luxembourg with Russian foreign minister Sergei Lavrov on Monday 23rdApril few people captured the real symbol of the event. All the newspapers reported that Russia is still resisting the calls to back Ahtisaari’s plan for Kosovo.
EU ministerial troika, including German foreign minister Frank-Walter Steinmeier, EU foreign policy chief Javier Solana and EU enlargement commissioner Olli Rehn, did not confirm that any agreement was reached over the fate of Kosova, which according to Joschka Fischer the Germany's Foreign Minister (1998 – 2005) in an article, just a week earlier, is “In fact, intertwined with the EU's own fate”.

Also, one week before this meeting, the PM of Albania called on President Putin to “see that the Russia is responsible for all the injustice done at the beginning of the XX century in the Balkans…It will be better if those injustices are recognised now...“ meaning an end to their unpopular support towards their Balkan protégé - Serbia.

During the post -Tito era, through out the Kosova there were more then enough folk songs and political-mythical stories which connected the Serbian occupation with that of the Dragon which caused suffering and pestilence on the land of the Dardans for most of the 20th century
Even for those who do not believe on the metaphorical politics or the politics of the symbol could not ‘resist’ the striking parallels between the dragon (from one side symbolising the invasion / the absence of freedom at the heart of Europe) and that of the liberator figure of St George riding a white horse.

Some even made parallels between the Cross of St George with the symbol of NATO Flag – The North Atlantic Alliance, during military intervention in year 1999.

The paradox is that; St George is the patron of arms, of chivalry and of the garter for England and other Western European states, but is also a patron saint for the city of Moscow where the Lavrov’s office seats.

In religious scriptures, St George is seen as “The liberator of captives, defender of the poor, physician of the sick, and champion of kings…”

Scholars, in the past, have had difficulty proving the existence or the rational of the Dragon in the story of the “Legenda Aurea” which tells the legend of St George who is celebrated as “ the dragon-slayer” who saved the King’s little daughter and all the people of Selena. St George is widely revered ever since the 4th Century AC in Illyria&Epir (modern Albania and Kosova) & Greece, Bithynia (Turkey), Armenia, Georgia etc., and later, after eleventh-century, in Montenegro, Serbia, Slovenia and other Orthodox and countries.

Thus, George from a soldier of the Roman Empire, become “The Great Martyr” from Cappadocia on 23rd April 303 AC and later was venerated as a Christian martyr across Europe every 23rd April..
The origin of the dragon, who had ravaged all the country called ‘Selena’ in Cappadocia, early 4th Century now modern day Turkey, remains very obscure. The episode of the dragon is in fact a very late development which might have been based on tales of the pre-Diocletian era.

There are some who make connections of that story with the earlier similar pagan sources such as of the Cadmus (From Illyrian / Pellasgic language “Ka Dem = ka dhemb” meaning “the powerful” or “has got bolls” (who also destroyed the spring’s dragon before he funded Thebe ( originally called Cadmeia ).

The legend goes; He was sent out, by his father – the Pelasgo-Phoenician King Agenor, to find his sister – Europa ( hence the name of our continent – Europe).

Europa had been carried off to Crete by Zeus in the form of a bull. ( Zeus = Zevs, Zae, Zee or Zë –ës : in Albanian signifying “Voice” or “gjemues” meaning “loud voice” or “thunder sound” . In which other language do we have a better meaningful translation of the word Zeus-God of all Gods in pagan religion?)

Unsuccessful in his search, Cadmus came in the course of his wanderings to Delphi where he consulted the oracle. He was ordered to give up his quest and follow a special cow, with a half moon on her flank, which would meet him, and to build a town on the spot where she should lie down exhausted.

The cow was given to Cadmus by Pelagon, King of Phocis, and it guided him to Boeotia, where he founded the city of Thebes. It is to be noted that still Albanian call “the bull’ as “Buall-tia” resembling the location’s name ‘Boeotia’ where the stage of the story takes place.

Robert Graves (The Greek Myths) suggested that the cow was actually turned loose within a moderately confined space, and that where she lay down, a temple to Seléne, Se - Léne / The Moon Goddess, was erected . ‘Lene’ in Albanian / illyrian signifies ‘to be born’ or ‘the birth’. And we know very well that; Seléne presides over births.

We noted above that; Selene was also called the country where the dragon of the St George story does his did. Yet, another striking similarities. Also one of his four daughters was later called Semele (which might have a meaning in Pelasgic / Illyrian language “Se-me-Lé” probably meaning “pse–më- lé” which signifies probably a person who has or is given / having a sudden birth )

Intending to sacrifice the cow to Athena [ in albanian means “A-thana” / “A-thena” or in English “the verb of God”, or in a better translated ‘the destiny’ ], Cadmus sent some of his companions to the nearby spring, called Spring of Ares(Kroi i Ariut) for water . (Ares was “The God of War”. In Albanian ‘Ari–u means “the Bear” which was and still is, a scary figure for all).

They, his companions, were slain by the spring's guardian water-dragon which was in turn destroyed by Cadmus, who become a major culture hero throughout the antiquity .

By the instructions of Athena, he sowed the Dragon's teeth in the ground, from which there sprang a race of fierce armed men, called Spartes (" the sown man" or the “scatter” from Illyrian / pelazgic language “sparthan / shparthes”).

By throwing a stone among them, Cadmus caused them to fall upon one another until only five survived, who assisted him to build the Cadmeia or citadel of Thebes, and became the founders of the noblest families of that city. These five ‘spartoi’ were named with illyrian names. Echion( in albanian “e-ki- ion” meaning ‘he who is ours”), Udaeus (Uda-e-us’ here the root word ‘uda / udha-e-ngus’ in albanian means “tight foot road’ or “the tiring road”), Chthonius ( from albanian ‘kthoniu’ meaning ‘he who came back’, Hyperenor (‘hyp-ere-nor’ probably from albanian meaning “the one on the winds”) and Pelorus ( from albanian ‘pellori / pjelloru’ meaning ‘the fertile one’)

Cadmus, however, because the dragon was sacred to Ares, had to do penance for eight years by serving that god (Just as Kosova status for eight long years under UN Resolution ‘1244’ since the NATO intervention in 1999).

At the expiration of this period, the gods gave him as wife Harmonia, daughter of Ares (Ari – in Albanian meaning: The Bear) and Aphrodite ( in albanian ‘Afër-dita’ signifies the ‘dawn of the day’, or ‘the morning star’), by whom he had a son Polydorus, and four daughters, Agave, Autonoe, Ino and Semele.

At the wedding, all the gods were present; Harmonia received as bridal gifts a ‘peplos’ worked by Athena and a necklace made by Hephaestus . Notwithstanding the divinely ordained nature of his marriage and his kingdom, Cadmus lived to regret both: his family was overtaken by grievous misfortunes, and his city by civil unrest.

Cadmus finally abdicated in favour of his grandson Pentheus, and retired with Harmonia to Illyria among Enchelates(alb:Enkelejded) whose inhabitants welcomed and proclaimed him as their king. It was said that a son, Illyrus, was born to him, personifying the love for his country and his ancestors. At the end of their lives both Cadmus and Harmonia were transformed into snakes, as an honour, in line with the Illyrian tradition which thought that the soul of the heroes lived on in the bodies of benevolent snakes. They were sent to Zeus to live for ever in the Elysian Fields. Their tomb could be seen still in Illyria.

To this day, some contend that Cadmus was originally a Illyrian hero from Boeotia that is, a Epirot hero. In later times, throughout Europe, his name became current, to whom was ascribed the introduction of the alphabet, the invention of agriculture and working in bronze and of civilization generally. But the name itself is Illyrian / Pellasgic one and the version of Cadmus who came from a illyrian / pelasgos migrant family in Phoenicia is more probable one. The name Cadmus’s wife Harmonia means "order," and may be used to characterize one who introduces order and civilization in our continent.

But the ‘harmony’ or ‘the order’ (meaning “the statuesque”) in today’s Europe means lot of things depending to whom you speak. Sometime for some, it means even ‘compromise’ (?!) at the expense of someone else, or even at the expense of the whole a nation(Kosova).

Especially, for Russians, that even means ‘the continuation of the occupation’ or ‘the preservation of the slavery”

From the dawn of the European Civilisation to the birth of the legend of St George (Legenda Aurea) at Diocletian’s reign, early IV century and up to NATO’s intervention in Kosova lots of waters have passed under the bridge.
In Prishtina, the capital of Dardania (Kosova) another’s George bronze statue is installed, of another kind of George. He is not the same George who is revered in London, Lisbon, Ljubljana and Moscow, but probably, he is of the same line of genes; that of George Kastriot-Skenderbeu ( ‘Iskander’ it is a title given by Ottomans - The Son of the Alexander the Great). The name and the figure of George Castrioti Skanderbeg is tied with the symbol of freedom of all Albanians although he did not cut off any mythical dragon’s head he and his followers bravery resisted the hordes of the Ottomans, then, when few would even contemplate the idea.

Was it on purpose or not, the arrangement of the meeting of European ministerial troika in Luxembourg with Russian foreign minister Sergei Lavrov on Monday 23rd April, probably we might never know for sure, but the truth is that Europe, hopes that ‘the harmony’ (reading ‘the statuesque’) within Europe will be saved.

Is Europe seriously to face, or confront, the dragons of today’s world with courage, or, is it just trying to look like it cares? Is Europe, driven by the same principles of freedom, like not long time ago, self-determination, having pity on the poor and the oppressed, just as St George? Will the Europe draw the final act, of the best thing that Europe & NATO Alliance ever has done, after the Cold War Era in Balkans, on the year 1999 and recognise Kosova, as a sovereign state, eight years later? Or will the “1244” will bee seen as a dragon on the fields of Dardans waiting for another George?


© All rights reserved

Shpetim Alimeta April 2007
First published on 'The Albanian' May '07

Thursday, January 11, 2007

Të mirat dhe të keqiat e Bashkësise Shqiptare në Britani - Aspekte të bashkëpunimit dhe ndarjes.

Nga Shpetim Alimeta

Intervistoi për Gazetën ‘The Albanian’ gazetari Bashkim Metalia

Pyetja 1
Përsa i përket bashkëpunimit me organizatat simotra dhe më gjërë , a mendoni se është në nivelin e duhur , në
se jo , a mendoni se ka vend te shtrihet më tej këtë bashkëpunim ?

Përgjigje:U
në mendoj se, kohët e fundit, ka patur një vetëdijesim të prekshëm të udhëheqësve aktivë të Bashkësive, Organizatave, Komuniteteve, Qëndrave dhe Klubeve te ndrushme te Shqiptarëve ë ardhur nga të dyja anët e kufirit të Shqipeve në Britani.
Bashkëpunimi është ngritur mbi nivelin e mëparshëm që ishte thjesht në lartësine e FTESA-ve për të marë pjesë në aktivitetet e 'X' - Bashkësie, Organizate, Komuniteti, Qëndre, Klubi apo Shoqërie
, nga simotra e saj.

Bashkëpunimi tani po merr trajtën e një partneriteti të vërtet midis organizmave simotra, me interesa dhe qëlli
me të ngjashme. Tanimë, fatmirësisht po kuptohet, se nuk mundet të ecet vetëm me politika të ngushta klaneske dhe krahinore, nëse vërtet synohet profesionalizëm dhe nivele të qënësishme të punës dhe standarteve, të cilat duhet të jenë të njejta me ato të simotrave të tjera Europiane te Jug-Lindjes në Britani (në mos, më mirë se ato).
Po kupt
ohet se; kushtet dhe mundësite e mira dhe te jashtezakonshme ketu në Britani, kërkojne njerez me vizione të qarta dhe mendje të hapur, njerez me shkallë të lartë profesionalizmi dhe kulture, njerëz dhe talente te caktuar nga cdo fushë, nga cdo degë dhe shtrese e shoqerisë.

Nuk mundet të ecet më me arrivista dhe njerez të 'bryleve' me 'provincializma' me 'inate personale' të cilat helmatisin një shoqëri të tërë, me gardhe dhe dasira të gjithefarlloji, me partizanizma partiake dhe fanatikër mendjengushtë.

Ajo kohë du
het të kishte marrë fund me "merimangat" e pas Luftës së Dytë Botërore, kur në Diasporën Shqiptare në Amerike bënte kërdine përcarja ideologjike, kur lufta e urryer e klasave infektonte dhe gjakun e pastër të degëzimeve të Shqipeve në Boston, Bruksel, Bukuresht, Izmir, Detroit, Cikago, Londër dhe New York.

Gjendja "e gardheve" dhe "e murreve" të mos-bashkëpunimit dhe mungeses së konsensusit qytetar, në Diasporën Shqiptare në Perëndim, gjatë viteve të Diktaturës dhe 15-vjetë pas shembjes së saj, merriton nje hulmutim të vecantë dhe të thellë, por unë mendoj se disa mësime jane nxjerë, për të esur per nga kahu i mirë.

Sido
mos pas vitit 1999-ës, kur Kombit Shqiptar po i duhej të kalonte sprovën e ekzistencës së Tij, (prove e cila , deshti Zoti dhe u kalua me sukses), vërrehet të jetë rishfaqur një tipar mjaft i rendesishem midis shqiptarëve dhe Organizmave Jo-Qeveritare (OJQ-ve, OJFP-ve, NGO-ve, ) ne Britani, ShBA, Itali, Kanada, Belgjike, Gjermani dhe Zvicer; Tipari i bashkepunimit pa kriter krahinor midis Shqiptarëve që vijene nga Shqiperia e Vogël, ose nga ajo që ne jemi mësuar ta quajmë Shqipëria Mëmë dhe Shqiptarëve që vijnë nga Trojet e tjera Shqiptare, jashtë kufijeve ekzistues, si nga Kosova, nga Mali i Zi, nga Maqedonia, nga Greqia dhe Arbëreshët e Italisë. Sot tëpaktën, nuk vihet re më ajo dasi që e kishte burimin tek vija famëkeqe ideologjiko-proletareske që shprehej aq keq në formulën që belbëzohej me pathos nga goja e zyrtarëve komunist të Tiranës; 'Vëllezërit Kinez dhe Shokët Kosovarë'.
Fatmirësisht sot është bërë, mëse se normale, bashkëpunimi dhe përfshirja e ndërsjelltë e Shqiptarëve pa dallime kufijesh. Posacërisht kjo është e prekshme edhe në Londër dhe në Bedford, d
he në Birmingham ,dhe ne Manchester, dhe në Ipswich, dhe në Gllazgou, dhe ne Kent etj.

Ndaj mu duk
mjaftë i pa vertet, i pa vend konstatimi steriotip-negativ i gazetares Jeta Xhara në emisionin e saj 'Jeta në Kosovë' realizuar me bashkesinë shqipefolëse të Londrës në vjeshtën e 2006-s. Ajo, jo vetëm që nuk kishte kryer akoma si gazetare, detyrën elementare të shtëpisë, per të kryer kerkimet dhe zbulimet e duhura para programit, por edhe hodhi vec etiketa të padrejta drejt pjestarëve të bashkësisë shqipfolëse në Londër/Angli si njerez "problematik" dhe se "si Shqiptarët nuk 'u bokan' me Kosovarët" (?!) . Ky konstatim është shumë i padrejt dhe mjaftë i pa qenësishëm. Ketu në Britani ka shembuj të mrekullueshëm të një bashkëpunimi të shkëlqyer pa dallime midis atyre 'matanë kufiret' apo atyre 'këtej kufirit'. Ata që nuk duan të shohin, sigurisht, s’kanë se si të shohin. Nga të gjitha cilësit e tjera, fatmiresisht, ato që adresoi Jeta Xhara, nuk ekzistojnë. Ata që nuk ja duan të mirën shqiptarëve, bejne cmos t’i fryjne, dasive të tilla, edhu kur ato nuk ekzistojnë.

Foto: Mirm
ëngjes Londer!

Pyetja 2
C’ka nuk shkon dhe i mungon komunitetit tonë ne Britaninë e Madhe , si mendoni se mund të jeni sa më afër zgjidhjeve të problemeve të tij ?

Pergjigje:
Ajo që mungon, mendoj unë, është e një natyre krejt tjetër
;
Mungesa e bashkëpunimit vërrehet në nivelin mbi-komunitar, d.m.th një Organizate 'X' preferon, ose eshte krejt e mbyllur per te krijuar partnershipe (bashkëpunim) me një Organizatë 'Y' kur vjen puna që duhen bashkim forcash dhe ndarje të talenteve të caktuara, kur nuk mundet të përballohet nje projekt qoftë edhe vetëm për arsye të burimeve njerëzore, fatkeqsisht shkohet dhe ulet shumë keq niveli i projektit apo i shërbimit, vetmas sepse nuk pranohet, apo nuk konceptohet bashkëpunimi. Shembuj të tillë fatkeqsisht, ka me qindra tek NE. Shikoni Diasporën Greke ketu në Londer, shikoni Rumunët dhe do te bindeni per keto që po them. Nuk po sjell ketu Diasporën Yahudite, se me ta NE, as që krahasohemi.
Ecja me metoda fort të vjetra dhe stile anakronike të tipit te "Forumeve të LDK-s në Diasporë", Dega e të Majtëve(PS) apo "Sythi" i të Djathtës(PD-s) apo të 'Shtabeve të UCK-së në Kurbet". Ndonëse ne zbehj
e e siper nje mentalitet i tille i ngusht, i dëmshëm dhe kundër-produktiv është ende midis nesh, fatkeqsisht. Koha dhe vizioni i tillë parcialo-bolshevik, duhet të marrë fund njeherë e mirë dhe ne duhet të ecim perkah atyre gjërave që na bashkojne, si shqiptare, dhe JO përkah atyreve që na ndajnë pikerisht aty ku, NE asnjëmënyrë, nuk duhet të ndahemi.
Mungesa e mosasimilimi i një kulture Anglo-Saksone me tipare bashkepunimi dhe kritere të shëndosha të skuadrës. Edhe pse shumica prej nesh jetojmë në Britani mesatarisht mbi 6.5 vjet, përseri NE sille
mi, sikur të vegjetonim ende në zgëqet e sëmura të kulturës Ballkanike; pa sensin e skuadrës dhe pa kulturën e 'punës në skadër' (Team Work)
Dashakeqsia dhe konkurrenca e sëmure (negative) e fshatareske, midis disa individëve te caktuar, në krye të disa OJQ-ve qe ekzistojne sot në Diasporën Britanike është një tjetër problem mjaft frenues. Këta të mjerë, të ardhur prej nga nje shoqerie që nuk e kish fort te zhvilluar (ne rastin më të mirë) dhe nuk e njihte fare Kulturën Qytetare Shoqërore (The Culture of Civic Society ), në rastin më të keq, vazhdojnë të mbajnë peng harmonizimin e veprimeve, bashkrendimin e forcave, ndarjen e eksperiencave midis bashkësive, shoqërive dhe organizmave shqipfolëse, ketu në Britani. Prirja e tyre është për kah "Kullës" dhe jo përkah "Metropolit"; tendenca e këtyre dallkaukëve është perkah "fisit" dhe JO perkah "gjithshqiptarëve"; koka e tyre (nëse u ekziston...) o
rjentohet perkah "mehallës / katundit" dhe JO perkah KOMBIT. Këta individe i përkasin të kaluarës dhe sot po verejme me optimizem që koha dhe zhvillimi po i lë krejt prapa (Nuk ka si të ndodh ndryshe!)
Mungesa e nje strukture koordinuese ambrellë, që do të bënte harmonizimin e të gjithave përpjekjeve dhe talenteve vecmas të sejciles OJQ. Përshembull është konstatuar se keto 10 vjetët e fundit ka pasur me dhjetra raste kur në të njejtën ditë, apo edhe ma keq, në të njejtën ore / kohe janë mbajtur dy apo tre aktivitete, në të njejtin qytet ( disa herë p.sh. në të njejtën lagje të Londrës) nga me shume se dy OJQ shqiptare. Kjo jo vetem qe ka cuar me hijezime (overlaping), me përplasje dhe dasira
me antaret e bashkesise (qe edhe kaq sa është, është disi e vogël) qoftë edhe nga pikpamja e biletave në audiencë (Box-Office) por edhe ka krijuar vështiresi te tjera logjistike të tipit burimor. Tentativa të ndryshme ne drejtim te krijimit të një strukture që do të krijonte një lloj Super-Strukture (Organizate te tipit 'Ambrellë') midis organizmave te shqiptareve vec e vec, ne te kaluaren kane dështuar, kush që në embrion dhe kush sapo të mbillej fidani. Arsyet kane qenë të ndryshme, dhe pjeserisht lidhen direkt me defektet e mësiperme, por edhe për një fakt qe shpesh harrohet dhe që ka lidhje me periudhen e nevojshme te pjekjes dhe vet-ndërgjegjsimit të Shqiptarëve. Duket se kjo periudhe është duke mbaruar dhe tash po shikojme nje pjekuri të mjaftueshme për një arkitekture më të epërme dhe me komplekse te Shoqërise Qytetare (Civil Society) sic është ajo e Forumit të shumë mini bashkësive, sic është ajo Rrjetit, Tryezës të Rumbullakët të OJQ-ve Shqiptare në Britani (organizem ombrell gjithe-përfshires dhe harmonizues).
Mospërf
shirja e cuditshme të organizatave shqiptare në jetën, strukturat dhe rrjetet përkatëse Britanike. Puna e izoluar dhe e ndarë nga zhvillimet bashkëkohore të organizmave simotra Britanike është e destinuar të dështojë dhe te mos integrohet në shoqërinë e këtueshme. Unë mendoj se; është plotësisht e mundshme të jesh pjestar aktiv i shoqerise së këtueshme Britanike, duke qenë në të njëjtën kohë dhe organizëm, bashkësi, forum, klub apo shoqëri, me karakter shqipëtar apo që i shërben komunitetit shqipfolës. Harmonizimi i aktivitetit në të dyja këto nivele është vecansi e subjekteve profesionale.
Mungesa e fondeve dhe strukturave përkatëse që të dy shtetet Shqiptare (me kryeqëndrat në Tiranë dhe Prishtinë) duhet të vënë në dispozicion të zhvillimit dhe progresit të Bashkësive Shqiptare në Diasporë. Eshtë për t’u përmendur që në rastin e Kosovës është e pafalëshme të mos kri
johen hapsira dhe lidhje të forta, të drejtpërdrejta me Shqoqërine Qytetare( The Civic Society) për njohjen e Kosovës në Britani (po edhe në gjithë Botën Perëndimore). Në kushtet e mungesës së Përfaqësisë Kosovare (The Kosova Embassy) në Londër (po edhe në gjithë Botën Perëndimore) ndihma, fuqizimi dhe zhvillimi i aktivitetit(eve) të Shoqërive / Bashkësive / Shoqatave qytetare këtu, do të ndihmonte dhe përshpejtonte njohjen e Kosovës në tërësi. Kush e pengon qeverinë e Kosovës te ndihmojë Shqerinë e saj Qytetare (The Civic Society) në mungesë së Ministrisë së Jashtëme te Kosovës ? Unë mendoj se askush, vecse mungesa e konceptit dhe kulturës përkatese. Këtu nuk bëhet fjale vetem për të ardhura dhe fonde. JO! Në rastin e Qeverisë së Tiranës e keqja ‘fle’ nën të njëjten ferrë dhe shkurre. Krijimi i Institutit Shqiptar për Diasporën, organizëm që duhet te ketë fuqine dhe muskujt e një Ministrie të Qeverisë së Tiranës, tashmë është një URGJENCË. Problemi që kanë shqiptarët me imazhin popullor në Perëndim nuk mundet të shërohet nga disa individë të dështuar dhe të mykur qosheve pa fantazi të Ministrisë së Jashtëme të Tiranës. Koha ka shtruar për zgjidhje, prej gati dy dekadash, problemin madhor të ngritjes së moralit në shpirtin e Shqiptarëve në Diasporë dhe Shteti Shqiptar, duhet të kriojë hapsira, struktura dhe fonde përkatëse për zhvilluar e për të lidhur urat me Diasporen Shqiptare në Perëndim dhe më gjërë. Pas të gjithave, Diaspora Shqiptare (ajo e vjetra dhe kjo e reja) akoma vazhdojnë të sjellin gati gjysmën e të ardhurave valutore në të dyja anët e kufirit Shqiptar. A nuk e meritojnë keta shqiptare nje vëmendje dhe investim më të madh nga shtetet e tyre?

Foto: Mirëmëngjes Kosovë!

Pyetja 3. A
Kosova është në prag të shpalljes së pavarsisë së saj , a keni ndërmend që t’i kushtoni një rëndësi të veçantë parapregatitore në bashkpunim apo vetëm , që te kemi një manifestim celebrues ?

Përgjigje:
Mendoj se sfida e njohjes së pavarsisë së Kosovës nga Bashkësia Ndërkombëtare do të kërkojë, ashtu si gjer më tash (por edhe më intensivisht) një bashkëpunim dhe ngritje në nivele më të epërme të Bashkësive dhe Shoqërive Qytetare në Britani (dhe në gjithë Perëndimin). Unë mendoj se në fund te Janarit 2007, Shteti i Kosovës do të kërkoj njohjen individuale, vec e vec, të Qeverive të ndryshme anëtare të OKB-s, pasi parashikoj dhe ndjej që Propozimi i Martti Ahtissarit të mos jetë i pëlqyer për Shqiptarët e Kosovës. Nga kjo pikepamje, del me një rëndësi strategjike shumëfishimi i forcave dhe i bashkëpunimit të Shoqërive / Bashkësive / Shoqatave qytetare Shqiptare, këtu Britani dhe në gjithë Perëndimin. Kjo kërkohet qysh tani, pa mbaruar viti 2006, dhe duhet të vazhdojë përgjat gjithë gjysmës së parë të Vitit 2007. Mendoj se do të ketë nevojë për 100-fish më shumë punë sesa për ‘festim’ në mënyrë që Kosova të njihet si Shtet i Pavarur dhe progresist. Sigurisht qe ne po punojme dhe jemi te hapur ber bashkepunim me te gjithaneshem dhe me cilesor se gjer me tash. Mundet te permend ketu, qe Pranveren 2007 do te Organizojme Stinorin 2 te Filmit Shqip 2007. Ky projekt ka filluar pergatitjet dhe aty, sikurse ne Stinorin e Pare, do te ket filma dhe autore nga te gjitha trojet shqiptare. Bashkëpunëtorët tanë ketu në Britani jane, ashtu si gjerë më tash, të ardhur nga të dyja anët e kufirit, përkatësisht nga Shqipëria, Kosova, Greqia, Maqedonia dhe Mali i Zi, dhe pa dyshim midis nesh ka dhe bashkëpunëtorë e specialistë Britanez.
Pyetja 3. B
Mesazhi që jepni për shqiptarët në përgjithësi dhe komunitetit shqiptarë në Britani në veçanti ?
Përgjigje: Mesazhi im për shqiptarët dhe komunitetin Shqiptar në Britani është: Bashëpunimi dhe puna në partneritet është veti e njerëzve të qytetruar në këtë Botë të ndërvarur. Së bashku NE na shqetësojne probleme të njejta, ashtu si na bashkojnë cilesi, fate dhe tipare të ngjashme. Së bashku NE mundemi të zgjidhim ato probleme që nuk mundemi të ngadhnjojme vecmas. Zgjohuni dhe shikoni mundesitë, se pengesat i shikojnë të gjithë!


© Copyright / Të Drejtat i takojnë Autorit Shpetim Alimeta – Angli Dhjetor ’06 - Janar ‘07

Thursday, November 09, 2006

Mr. Solana - Kosova can’t wait for longer!


First published on 'The ALBANIAN' - London - November 2006

Mr. Solana - Kosova can’t wait for longer!

Since it started, almost a hundred years earlier, the Frankenstein Balkan Experiment designed and approved in the corridors of power in Paris, Berlin, Moscow, London and Rome - it had one destiny: Destruction, Genocide, chauvinism and murder.

Infamously and tragically approved then by “European Powers” the project could not have been more unnatural, unjust and unreal. It disturbed the ethnic map and the regional national make-up on the SEE and over fulfilled the bloody appetite of the chief ultra chauvinists of the south slaves: the Serbs of Karadjeordje (the Black Djordje).

Tragically against all of the Albanian struggle for independence from the Ottoman Empire and totally against the will of its people, Kosova was annexed to Serbia with open support of Russia and France.

Balkan at the end of XX century was a time bomb waiting to explode and Kosova was its trigger and its dynamite, just ticking to blow.
The little Albania which came out of the start of that very European “dirty game” was and still is: the only state surrounded by its own people who were to be oppressed, for a 100 years, under the very nose of those “standard makers”.
During the start of the XX century, against the political dreams and lifelong determination of then 93% of the albanian population of Kosova, the intrigues and secret deals of European corrupted powers, counterweighted more tragically toward the blood thirsty Serbs.
The ‘self determination’ principle which was just introduced at the Old Continent from a great president of the New World - Mr. Woodrow Wilson at the Paris Peace Conference 1919, had its application for all nations in Balkans ever since they came to exist from the ruins of the Sick Man (Ottoman Empire) but only NOT for the Albanians.

The same principle which made America gain its Independence from Britain and become USA, it is the same principle the which was forcefully and ferociously self-suited and used by most of the European Powers; the very idea which reunificated Germans at the end of the cold war, which inspired the whole Central +South Eastern Europe; the Checks, the Slovaks, the Slovenes, the Croats and even Macedonians or recently Montenegrins seems “impossible” at the down of the Balkan Nation States then and now: “to soon”, “rather early” or “not quite sure” for the pedant hypocrite “professors “ of the Old Continent from Brussels & Paris to Moscow.
Situation and the tragically injustice toward Albanian factor has not changed much of the century-arch of time at the Old Continent.
The fate and the melodrama for few Orthodox Monasteries (which are anything but Christians and who only promote hate) and Serbian villages in Kosova, for the Standard makers, is more valid then over 2 million Albanians in Kosova, which again and again, after almost 100 years of forced migration still make up more the 92 % of Kosova demographical map.

Their dreams, their lives, their burned houses, their shattered life’s, their raped mothers and sisters, destroyed families, their converted old churches to the new Serbian orthodox ones, their dignity, their schools, their language heritage etc; does not mater before the “God chosen people - the Serbs” even though when the later have come as occupators (not as Christian evangelists; NO!), ever since in the Albanian lands.

These “minor things” did not mater in March 1878 at the San Stefano Treaty, on July 1878 at Berlin Treaty, on 1913 in London, on 1914 in Paris, in Yalta, during Tito’s ruthless oppression, during the Rankovich ethnic cleansing in 1964, nor after the proclamation the Kosova’s Constitution in Kacanik 1991, not in Dayton not in Rambullet and as it seems, not much now. Nothing has changed in the heart and psyche and of the Europeans Politics. Only that the behaviour gets more sophisticated and disguised.

But some only little other things have changed; “European Troika” can no longer impose its dismissal as then. America has saved European buttocks twice (once from Hitler and once from Soviets); Europe is no more The Ultimate Centre of Political Power and Marshal Plan has long been forgotten; Even the standards have changed for some (remember Greece and Spain, we in Brussels did not mind their ‘splendid’ standards then?)
Yep! Now we are all equal before the Hague. Sometime, someone is even more equal then the others. Now the freedom is not earned, but it is ‘presented as a charitable presentation, with some Brussels chocolate sprinkles, as a God-forsaken cake.

Now we do not catch the big criminals, now we deal with the little pigs in the Balkan pond. We even pay big money for them. We ask the swordfishes in Belgrade or scorpions in Serbska Republic, to hand over the snakes so we can let the crocodiles in.
Now we have created a mirage-miracle-idea of join the big pond with chlorine & sterile waters of Brussels. If you want to be part of our double standard Club, hand over some little snakes so we can bless and welcome you in. Just for a show or theatrical gesture which later can be glossed on the tabloids or bombard our TV screens as a very European Soup Opera.
Now we advice and pamper the political leaders to do as we say (advice) but not do as we do or as we did, not long ago!

Oho No! There were other times then, when we did any thing written or unwritten in the Machiavellian books. Now it is time for standard monitoring chefs of the fake cuisine of European power-corners. Now we have cleaner costumes who spend millions doing nothing on their Kafkaesque offices in Prishtina, now we translate billions of pages in three or four obscure languages only to make the chariot heavier so the naive Balkan Leaders of Kosova can spend more time wondering about the standards just like the schizophrenics in the Frankenstein laboratories; Standards? Measures? Monitoring? ISO?, Metric System?, Square or Oval? Local or Global Electoral System? Democracy or Alienocracy? Supreme or Secondary? “Ohh! What the they mean by this?” and “Why the hell they say that, now?!”
Independence or observed independence? Milk or Semi-skimmed Milk? Cheeps or French Fries? Scrambled eggs or Yoke Eggs?

This old tragic-comical story has not ended yet for Albanians in Kosova. Its Eugene Ionesko -like drama, in Brussels script, will only get worse before it gets any better.

We now hear for ‘standards before the status’ which otherwise for a civilized observer can be translated – “the chariot before the horses of the Kosova economy” ; we listen to common jargons of the Orwellian syntax such as “12/44” for ‘UNMIK’ ‘Contact Group’ “UN Envoy”, “Chief EU Envoy” “Press Secretary of the Press Office” for ‘Brussels MP’ for EU, for TTUUEs, for FIU FIUs, for BE Representative Office, for PIU-PIUUU, or even for QIU-QIUU; in short - for everything that only the sick mind of the European Burocracy in Brussels can compose and experiment with poor Albanians in Kosova.



The Old Continent is now looking with the ‘Kosova Status Dossie’ in its hand as Hamlet at scalp of the murdered and pondering the dilemma(s):”To act or to play?” then, couple of minutes later “To wait or to go?” then again, one hour later “To delay or to postpone” following with “To promise or to lecture?” or sometimes “To delude or to show up, alla Carla Del Ponte?” coming up with moments of brilliance “Do I cover the shit here, or do I dump the corpse(s) as fare as to Moscow or Peking?” and later, when sober, even “To condemn or to let the murderer get away?

What ever the actions, which ever the pitch, we now are sure that, there will be by the same actors who will play the last act of the bloody dirty Drama which started one hundred years earlier at the back yard (once it was the heart…) of the Old Continent.

Today one thing it true and clear, Kosova’s Independence it is a historical destiny to become reality.
‘But not yet!’- Solana Says.
The tricks of Old Continent and its masters of delay and deception are still in business.

Although, today the honourable Yorkshire MP Mr Robin Cook and Britain’s finest man of the modern politics, who shaked the conscience of Europe at the end of the 20th Century, is no longer with us, his principles have confirmed one thing that the true values where the Old Continent has been founded are still as valid as ever.

The question of the questions for Albanian in Kosova now is: Will the Europe hamper, delay and betray again the freedom fighters of Kosova, or will it help to built a multiethnic healthy state? Will the whole Balkan region be enflamed again, this time catastrophically, as there will be no Rambullet Castle walls, nor cold waters of Ohrid Lake to contain and restrain the century old unstoppable will of the whole 7 million Albanians in the Balkans for freedom and justice? Which Europe are we going to see? That of the past?
Lets wait few more months. Kosova will spell its true secrets.

© Shpetim Alimeta - England - 9th Oct. 2006

Sunday, October 29, 2006

Moment Aeroportesh


Si humbëm kështu !?
Metrove pa ajër dhe rreze Djelli,
blloqeve me trafik të zhurmshëm.
Pa një Hënëz Prilli,
pa një mimozë,
mizërisë t’pafund të zyrave
pa një gjethe pendimi.
Ne, që midhje të gjalla
dikur përpinim buzë detit,
tani vec rrufisim kafenë e shkretë
shërbyer me gotë kartoni.

Si u tretëm kështu !?
Shkretëtirës pa shpirt të konsumit;
pa një fëshkëllime mëngjezi
poshtë ballkonit
për një siluete të njohur
me një grusht portokallesh
prej Jonit.
Ne që serenatë për vajzat
e konviktit
derdhnim lumë;
Ne, që plazhit digjeshim
për gjumë.

Si u zhdukem kështu?!
Rrugëve të kërkimit,
pa një piknik shokësh
Parkut të Shtatorit
me Raki Skrapari
përmalluar.
Pa një udhëtim studentor
vagonave të trenit pa biletë,
mbështjell me tym duhani
dhe ndonjë Loletë
Ne, që gdhiheshim
t’u qesh dhe me ‘Byronë’,
tani humorin e paskemi pa jetë.


© Copyright Shpetim Alimeta - Heathrow 2005





Për Miqtë e mi, brezit të Dhjetorit '90-të, kudo që janë...

Monday, October 23, 2006

Ne tē zakonshmit

Ne sot tē fundit u zgjuam
me pērtes kafenē e pimē,
ngadalē nē dritare rrobat nderēm
nje tavoline sterile pēr veten shtruam
banjo me avull
gatitēm me kujdes,
gazetat e tē Dielēs
shfletuam pa ndonjē kureshtje
kēpucet bojatisēm pēr nesēr.
Dhe kur dita ngrysej
Per hir tē traditēs
Ca serialē televiziv pamē
pa ndonjē qellim
Picēn e zakonshme porositēm
T’n’a e sjellin te dera,
………………………

Ne tē zakonshmit,
veshje tē njellojta perdorim
rrugēs pa u vērejtur ecim,
makina tē zakonshme ngasim,
fjalē tē pa jeta flasim,
pershtypje nuk bejmē,
kondom pērdorim gjithmonē,
nuk njohim gjitonet
dhe zakonisht nuk votojmē.

Ne tē zakonshmit
Ngrohemi nga i njējti Diell i zakonshēm
Hije mbi tokē bejme
Dhe ajer si gjithē tē tjerēt thithim
Kur lindim e kur vdesim
asnjeri s’na vēren

Ne tē zakonshmit;
Tē pazakonshēm
Jemi nē numēr

Copyrights © Shpetim Alimeta Londēr 1999