U nisa
Me njēmijē ēndra
dhe rrugēza tē prera nē mes
Vec tē t’i shihja sytē.
Nē shpinē: peshēn e brinjēs
dhe fjalēn e mēmēs,
nē zemēr: shikimin e tim Ati
dhe brengēn e Arbrit.
U nisa
pēr tek mitra e Drinit
qē buzēt e plasura
t’Liridonēs ka njomur
e gjakun Pellazg ka pastruar.
nē mote tē ndotur plot
me ulurima Ujqish tē egēr
E jargē cakenjsh.
T’mbarsur janē malet pēreth
E murgjit e Brukselit vargje monotone
Nēn ajrin e rēnduar me temjan politesk
Murmurisin
U nisa
e si nje arratin kalova,
i penduar,
mes pēr mes detit e maleve
pēr tē mbēritur kaq pranē
liqenit t’pa fajshēm
dhe shpirtit te trazuar tē poetit.
tē dēgjonja klithmēn
e thirjet e tē parērve
pēr Liri nēn qiell tē hapur
Nē Sturgē,
si nē shtēpinē time,
njerēzit tē prekin
me bujarinē fisnike,
nē Strugē,
ēshtē rringjallur njē shpresē.
© Shpētim Alimeta, Struge 2003
